Terentius, "Onunla her seyi paylasmak zevkinden mahrum kalinca, hicbir zevki tatmamaya karar verdim" demis, yitirdigi bir dostunun ardindan.
Nasil bir insandan bahseder Terentius? Karsisinda zavalli gibi gorunmekten korkmadigimiz, bizi degistirmeye degil zenginlestirmeye calisan, yargilayan degil, kendimizi sorgulamamiza yardimci olan biri midir yitirilen?
Sabahin 3'unde caldigimiz kapisini actiginda, tek kelime etmeden kollarina atilip aglayabilecegimiz bir insan midir Terentius'un acisini bu sekilde dillendiren?
Nedenlerini merak etse de, goz yaslarimizin dinmesini bekleyecek kadar anlayisli, titrek sesimiz ve telasli cumlelerimizi sukun